Średnica prętów rozdzielczych wynosi (/)?=: 4,5 mm. Przy działaniu sił skupionych rozstaw prętów rozdzielczych nie powinien przekraczać 33 cm (3 pręty na 1 m), zaś przekrój ich powinien wynosić co najmniej 25010 przekroju zbrojenia głównego. Przy obciążeniu równomiernie rozłożonym (magazyny itp.) przekrój prętów rozdzielczych można zmniejszyć do 15010 przekroju wkładek zasadniczych. Średnice i rozstawy rozdzielczych prętów stosowane w płytach budynków mieszkalnych w zależności od średnicy i rozstawu zbrojenia głównego. Pręty rozdzielcze umieszcza się na całej długości zbrojenia głównego oraz w jego załamaniach i narożach. Read the rest of this entry »

Przy obliczaniu zbrojenia na podporze niekiedy przyjmuje się moment zginający na osi podpory i wysokość konstrukcyjną płyty jak w przęśle. Sposób ten nie jest ścisły i powoduje zwiększenie zbrojenia na podporach, gdyż nie uwzględnia w tym miejscu wysokości konstrukcyjnej wynikającej z ukrytego skosu 1 : 3. Niezależnie od obliczenia przekroju zbrojenia płyty na osi podpory konieczne jest sprawdzenie przekroju wkładek na końcu skosu, gdyż bardzo często moment zginający maleje wolniej niż ramię sił wewnętrznych. W przypadku gdy p> 2 g lub również w przypadku gdy lmin < 0,8 lmax, konieczne jest obliczanie momentów zginających płyt jako belek ciągłych opartych przegubowo na podporach. Przekrój zbrojenia na moment ujemny w przęśle należy przyjmować znacznie większy aniżeli to wynika z wartości Mmin (w połowie rozpiętości przęsła), gdyż moment ujemny wzrasta coraz szybciej w miarę zbliżania się do podpór, dlatego też, praktycznie rzecz biorąc, należy w połowie rozpiętości przęsła (w przypadku p > 2 g) stosować zbrojenie na moment. Read the rest of this entry »

W stropach płytowo-żebrowych żebra są belkami teowymi równomiernie obciążonymi. Beton w przekrojach teowych prawie nigdy nie jest całkowicie wykorzystany na ściskanie, gdyż wymiary belek przyjmuje się przeważnie z warunku najbardziej ekonomicznego zbrojenia (0,8;1,5%) oraz sztywności, przy czym w przypadku dużych obciążeń o przekroju belki często decyduje dopuszczalna wartość naprężenia głównego. W związku z tym nie należy stosować wysokiej marki betonu; w praktyce najczęściej, podobnie jak w płytach, stosuje się RIV = 140;..170 kG/cm2. Wysokie marki betonu oraz przekroje podwójnie zbrojone na zginanie mogą mieć zastosowanie wyłącznie w przypadku ograniczonych wymiarów przekroju poprzecznego (względy architektoniczne lub technologiczne). Wysokość żeber ciągłych należy przyjmować nie mniejszą od lila rozpiętości w stropach międzypiętrowych oraz nie mniejszą od 1/20 rozpiętości w stropodachach i w konstrukcjach drugorzędnych. Read the rest of this entry »

Średnice zbrojenia głównego należy przyjmować możliwie małe, przez co zwiększa się przyczepność betonu do stali i umożliwia kolejne odginanie prętów dla przeniesienia naprężeń głównych. Co najmniej dwa pręty (nie mniej niż 1/3 przekroju zbrojenia przęsłowego) powinny być doprowadzone do podpory i wpuszczone poza jej krawędź na odległość nie mniejszą niż 15 średnic. Zbyt małe średnice także są niepożądane, gdyż wkładki wówczas łatwo odkształcają się podczas betonowania (minimalna średnica wynosi 8 mm), a ponadto zwiększa się pracochłonność robót zbrojarskich. Średnica strzemion lis jest zależna od średnicy Bg prętów głównych żebra; przeważnie przyjmuje się 6 mm 6s 1/4 6g. Strzemiona otwarte mogą być stosowane tylko w przekrojach pojedynczo zbrojonych pracujących wyłącznie na momenty dodatnie. Read the rest of this entry »

Przy projektowaniu ciągłych płyt żelbetowych należy mieć na uwadze następujące okoliczności i w miarę potrzeby stosować następujące wytyczne konstrukcyjne: a. Momenty zginające w skrajnych przęsłach płyt o jednakowej rozpiętości przęseł są większe aniżeli w przęsłach pośrednich, dlatego w przypadkach, gdy chodzi o uproszczenie robót zbrojarskich i uzyskanie jednakowych przekrojów wkładek we wszystkich przęsłach, celowe jest zmniejszenie rozpiętości przęseł skrajnych. b. W stropach żebrowo-płytowych płyta jest zwykle wieloprzęsłowa, a rozpiętości przęseł są jednakowe lub prawie jednakowe. Dlatego też przeważnie otrzymuje się różne przekroje zbrojenia w przęsłach i na podporach. Read the rest of this entry »

Podciągi są najczęściej obciążone silami skupionymi. Przy obliczaniu momentów zginających i sił poprzecznych w podciągach obciążonych siłami skupionymi często celowe jest zastąpienie ciężaru własnego podciągu siłami skupionymi przyjętymi na linii działania sił przekazywanych przez żebra. Takie założenie (na korzyść pewności) upraszcza wykonanie obliczeń statycznych. W przypadku żeber o jednakowej rozpiętości przęseł nie uwzględnia się wpływu ciągłości żeber, tj. wzrostu reakcji na podporach pośrednich. Read the rest of this entry »

Zbrojenie główne rozmieszcza się w przekroju wg zasad podanych w p. 3.2.1.3. W podciągach o wysokości ponad 1,0 m można stosować zbrojenie w trzech rzędach. Przy zbrojeniu umieszczonym więcej niż w dwóch rzędach konieczne jest podwojenie odległości pomiędzy prętami w trzecim i wyższym rzędzie wkładek zbrojeniowych, gdyż w przeciwnym przypadku mogą powstać duże raki. W uzasadnionych przypadkach (masa betonowa ciekła lub półciekła,drobne kruszywo itp.) można nie stosować zwiększonych odległości pomiędzy rzędami prętów. Read the rest of this entry »

Długość oparcia belki na murze wynika z warunku nieprzekroczenia naprężeń dopuszczalnych na ściskanie muru pod opieraną belką. Ze względu na to, że na skrajnej podporze jest tendencja do obrotu przekroju oraz nacisk na mur i nad belką będzie zwiększony wskutek działania momentu częściowego zamocowania, celowe jest, aby belka była wpuszczona w mur co najmniej na głębokość 25 cm, a przy wysokości ponad60 cm na głębokość 38 cm. Miejsca zakończenia lub odginania poszczególnych prętów można wyznaczyć dokładnie za pomocą wykresu naj niekorzystniej szych momentów zginających i wykresów dopuszczalnych momentów sił wewnętrznych lub w przypadku dużej wprawy projektanta na oko. Przy rozmieszczaniu prętów ukośnie odgiętych w żebrach obciążonych równomiernie należy brać pod uwagę następujące okoliczności: 1. Snę poprzeczną i zależne od niej naprężenie główne przyjmuje się nie na osi podpory, lecz na jej krawędzi. Read the rest of this entry »

Zastosowanie jednego z powyższych rozwiązań jest uzależnione od wzajemnego usytuowania betonowni w stosunku do oddziału produkcji podstawowej. W pierwszym przypadku produkcja mieszanki betonowej odbywa się zazwyczaj w betonowni zlokalizowanej na przedłużeniu linii produkcyjnej i produkującej mieszankę betonową dla potrzeb określonego oddziału produkcji podstawowej. Ten sposób lokalizacji betonowni pozwala na podjazd zasypników lub rozdzielaczy bezpośrednio pod betoniarkę, a następnie przejazd na stanowisko formowania. Przykładem takiego rozwiązania w kraju (Bzie Zameckie, Żory) mogą być oddziały produkcji podstawowej stropów, płyt ścian wewnętrznych i zewnętrznych w zakładach zakupionych w NRD. Zapełnianie form mieszanką betonową bez jej dodatkowego przeładunku może być również realizowane przez stosowanie różnego typu zasypników samojezdnych lub też zasypników przewożonych różnymi środkami transportu z betonowni do oddziału produkcji p odstawowej. Read the rest of this entry »

Pod pojemnikiem mieszanki betonowej znajduje się przenośnik taśmowy o szerokości 2200 mm opasujący bęben napinający i napędowy. Napęd przenośnika taśmowego za pośrednictwem przekładni łańcuchowych przekazywany jest z ogólnego silnika napędowego. Położenie podajnika taśmowego w stosunku do pojemnika na mieszankę betonową może być zmieniane w pionie za pomocą mechanizmu podnoszenia, składającego się z przekładni śrubowej i systemu dźwigni. Wymagana wysokość położenia zasuwy ustawiana jest według odpowiedniego wskaźnika. Mieszanka betonowa jest kierowana przez podajnik taśmowy z pojemnika do zbiornika wyrównawczego, gdzie dzięki różnicy wysokości szczelin wylotowych (h1-h2) znajduje się pod stałym ciśnieniem. Read the rest of this entry »